Με κριτική διάθεση, θα ήθελα να προσθέσω την δική μου διάσταση πάνω στην ολοένα αυξανόμενη προσπάθεια των θεσμών να παρέχουν δημόσια και να διατηρούν ανοικτά τα δεδομένα τους. Αφορμή στάθηκαν οι ομιλίες του Μ. Βαφόπουλου και Ι. Αναγνωστόπουλου στο φετινό συνέδριο της FOSSCOMM που πραγματοποιήθηκε στις 16-17 Απριλίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Οι δύο ομιλητές τόνισαν την ανάγκη και τους λόγους για τους οποίους η περισσότερη ανοικτότητα θα ήταν επωφελής για την κοινωνία.
Όλοι θα συμφωνήσουμε πως οι προσπάθειες μας κινούνται στην κατεύθυνση μιας περισσότερο ανοικτής διακυβέρνησης. Το βασικό ερώτημα όμως, κατά την άποψή μου, είναι αν ένα σύστημα ανοικτής διακυβέρνησης είναι αυτό το οποίο θα προσδιορίσει την λειτουργία μιας κοινωνίας ή αν η ιδιοσυγκρασία της παλιάς «κλειστής» κουλτούρας της και τα κατάλοιπα της είναι ικανή να εμποδίζει την εξέλιξή του εγείροντας συνεχώς ζητήματα ανεπάρκειας. Ίσως αυτό να αποτελεί την πλέον σημαντική πρόκληση.
Στη χώρα μας, θεωρώ, πως η αποδοχή της ανοικτότητας στα δημόσια δεδομένα, δεν βρίσκεται ακόμα σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Γι’ αυτό, και με στόχο την αποτελεσματική μετάβαση σε υψηλότερα επίπεδα, θα πρέπει πρώτα να αναδειχθούν εφαρμογές που αποδεικνύουν άμεσα τα οφέλη μιας «ανοικτής» κουλτούρας σε διάφορους τομείς (π.χ. στην οικονομία που τόσο πολύ ταλανίζει την χώρα μας), ώστε να αρθούν και τα τελευταία προσχώματα υπό την ατέρμονη αλυσίδα της γραφειοκρατίας.
Ιωάννης Ράπτης – ODI Athens Node